Za twórcę metody włosowej uważa się Kevina Maddocks’a, który zrewolucjonizował połów karpi tworząc odrębną dziedzinę, którą teraz każdy z nas indywidualnie może udoskonalać nad wodą. Wszyscy stosujący metodę włosową dochodzą w pewnym momencie do etapu, kiedy muszą znaleźć w swoim arsenale trików i rozwiązań tę jedną drogę, która ich zdaniem jest najbliższa ideału i najbardziej skuteczna. Oprócz odwiecznych dylematów odnośnie tzw. „złotej kulki”, zanęcania, długości przyponu, rodzaju haczyka, wyboru miejsca połowów, pozostaje jeszcze jeden szczegół dotyczący zestawu końcowego, a mianowicie – długość rzeczonego włosa. W tym momencie zaczyna się niekończąca dyskusja na forach, w prasie i nad wodą, które rozwiązanie jest skuteczniejsze w działaniu. Nawet wewnątrz naszego teamu istnieją różnice poglądów w tym temacie.
Dlatego postaram się obiektywnie przybliżyć Wam oba rozwiązania i podzielić się swoimi przemyśleniami na ten temat.
Krótki włos
Stosowanie tej metody ma jedną, niezaprzeczalna zaletę: Mniejszą możliwość splątania przy łowieniu z tzw. rzutu. Poza tym jednym, bezdyskusyjnym pozytywem, reszta jest już dyskutowalna. Zwolennicy stosowania krótkiego włosa twierdzą, że to rozwiązanie pozwala na szybsze zacięcie karpia przy delikatniejszym zassaniu przynęty. Moim zdaniem nie jest to do końca prawda, gdyż często karp zasysając przynętę wraz z haczykiem, wypluwa ją natychmiast jakby tylko ją kosztując. Kiedy nie nastąpi gwałtowny zwrot pyskiem podczas zassania, i karp nie wykona sam zacięcia, haczyk nie ma możliwości rotacji w pysku ryby, gdyż siła wyplucia wyrzuci go wraz z przynętą zanim zadziała. Czasami może on zahaczyć się w wargę i wtedy możemy mieć tylko nadzieję, że nie dojdzie do spinki.
Za to w połowie amurów wybór krótkiego włosa jest jak najbardziej uzasadniony. Ryby te maja trochę inną specyfikę pobierania pokarmu i budowę pyska. Dlatego podczas nastawiania się na złowienie tej ryby polecam jak najbardziej ten wybór, wraz z mniejszą średnicą przynęty. Co prawda zawsze istnieją wyjątki od reguły, ale generalnie zastosowanie krótkiego włosa czyni nasz zestaw skuteczniejszym w połowie Amurów i mniejszych karpi. Poza tym przy łowieniu metodą Zig-Rig zaleca się również stosowanie krótkiego włosa z uwagi na specyfikację metody.
Długi włos
Osobiście preferuję używanie dłuższego włosa, jednak kiedy łowię z rzutu zmuszony jestem korygować tę metodę i wybierać pośrednią długość, zachowującą bardziej naturalne poruszanie się przynęty w wodzie i jednocześnie zmniejszyć możliwość splatania przy wyrzucie. Zastosowanie dłuższego włosa i większej odległości przynęty od haczyka, pozwala na bardziej naturalne zachowanie się przynęty i lepszą prezentację pod wodą. Większe karpie mogą wtedy przeoczyć ten mały, stalowy element na końcu włosa i dać się łatwiej przechytrzyć. Oczywiście wielkość przynęty to nie zmartwienie, bowiem pojemność karpiowego pyska jest naprawdę imponująca, nawet jeśli chodzi o zassanie długiego włosa zakończonego bałwankiem z naprawdę dużych średnicowo kulek. Po pobraniu przynęty i próbie jej wyplucia, haczyk na dłuższym włosie układa się naturalnie w dolnej części pyska w związku z czym obraca on się ostrzem do dołu, co daje nam efekt klasycznego zacięcia w dolna wargę. Karp nie musi wówczas obracać głowy, czy też ciała aby zaciąć się samemu, wystarczy jedynie ciekawość posmakowania naszej naturalnie zaprezentowanej przynęty.
Nie chcę nikogo przekonywać do zastosowania tego czy innego rozwiązania. Jedynie chciałbym podzielić się własnym przekonaniem, że do połowów większych i ostrożniejszych karpi uzasadnione będzie zastosowanie dłuższego włosa, aczkolwiek jest ono ryzykowne przy metodzie z rzutu. Krótszy włos daje nam większe spektrum połowu i możemy liczyć zarówno na brania karpi jak i amurów. Jedno i drugie rozwiązanie można oczywiście ulepszać stosując różnego rodzaju metody i akcesoria dodatkowe, poprawiające prezentacje zestawu końcowego jak i sam proces zacinania.
Obserwuj nas
